Այս օրերին որոշ նախկին ու գործող համայնքապետերի ձերբակալության ֆոնին ուշագրավ էր, որ Սուրբ Հարության տոնին ամպհովանին վստահվել էր համայնքապետերին: Միայն մի կողմում էր նախագահի խորհրդական Ֆելիքս Փիրումյանը: Երեք կողմում համայնքապետերն էին՝ Վանաձորի քաղաքապետ Մամիկոն Ասլանյանը, Ապարանի քաղաքապետ Կարեն Եղիազարյանը և Սարդարապատի համայնքապետ Բաբկեն Վարդանյանը:
Վերջիններիս մեջ հատկապես «դիդակտիկ» սուբյեկտ է Մամիկոն Ասլանյանը, որի ընտրության շուրջ մեծ աղմուկ բարձրացավ: Ընդդիմությունը մինչ օրս էլ հակասահմանադրական է որակում նրա ընտրվելու փաստը: Սակայն իշխանությունում ընդունված սովորույթ է, երբ դառնում են խաչքավոր կամ ամպհովանին բռնող, նշանակում է` վայելում են իշխանության անվերապահ աջակցությունը: Փաստորեն, Վանաձորի քաղաքապետը կարող է հանգիստ ղեկավարել քաղաքը, նա «եկեղեցով» էլ է ստացել «վերևների» հավանությունը: Սա նաև ապացույցն է այն բանի, որ իշխանության համար միևնույն է` ընդդիմությունը կամ վանաձորցիների կեսը ընդունում, թե չի ընդունում նրան:
Ապարանի քաղաքապետ Կարեն Եղիազարյանն էլ ընդամենը վերջերս ընտրվեց: «Գնթունիքի» սեփականատերն է: Իսկ Սարդարապատի համայնքապետ Բաբկեն Վարդանյանը, իր խոսքով ասած, քսան տարուց ավելի ՀՀԿ անդամ է: Իսկը ամպհովանին տանելու արժան մարդ:
Վերջում հավելենք, որ բոլոր համայնքապետերն էլ ՀՀԿ-ական են կամ, ավելի ստույգ, քաղաքապետ են դարձել լինելով ՀՀԿ-ի թեկնածու: Դժվար է պատկերացնել, որ ամպհովանին բռնողները կարող էին լինել մյուս կուսակցությունների անդամ համայնքապետերը: Իսկ մյուս ՀՀԿ-ական համայնքապետերից վերջիններս առանձնացել են իշխանության սիրելին լինելու հանգամանքով:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ